Tylko najstarsi mieszkańcy Sosnowca będą w stanie rozpoznać miasto pokazane na filmie wykonanym pod koniec lat 60. Były to bowiem ostatnie lata starego Sosnowca, który po zrealizowanej z rozmachem rewolucji architektoniczno-urbanistycznej (czasy Edwarda Gierka) stał się zupełnie nowym miastem. Końcówka lat 60. to przeddzień wielkich wyburzeń. Na filmie widzimy kilka paradoksów. Są pawilony handlowe, modernistyczne budynki czy nowe bloki z wielkiej płyty. Zauważyć można jednak też starą zabudowę miasta. Wąskie, kręte uliczki, których dziś już nie ma.
Pochody pierwszomajowe pod „Hydraulikiem"
Choć przez lata niewidziana taśma z filmem pokazujący stary Sosnowiec pozbawiona jest datownika, bez trudu możemy odgadnąć, że widoczne na nagraniu kadry zostały zrealizowane w okolicach 1967 roku. Skąd ta pewność? Na filmie widać robotników wykonujących prace wykończeniowe przy Pomniku Czynu Rewolucyjnego. Jego uroczyste odsłonięcie miało miejsce 16 września 1967. Zlokalizowana w Parku Sieleckim konstrukcja zdominowana przez wysokie na 56 metrów strzeliste rury nazywana była przez mieszkańców „Hydraulikiem” albo „Rurami” lub „pomnikiem Rurarza”.
W tle pomnika w okresie Polski Ludowej zapoczątkowano organizację uroczystości państwowych i miejskich, która to tradycja przetrwała do dziś. Ówcześnie nie omijały go pochody pierwszomajowe. Gościli pod nim Leonid Breżniew (w 1974) a także Mirosław Hermaszewski i Piotr Klimuk, oraz Fidel Castro podczas pierwszomajowego pochodu w 1972.
26 października 1990 solidarnościowe władze miasta, na fali rozliczeń z czasami PRL-u i Czerwonego Zagłębia, podjęły decyzję o zburzeniu pomnika. Realizację tej decyzji ułatwił okres przełomu oraz widok rur podtrzymywanych przez dźwig, co tłumaczono możliwością zawalenia wykonanej z prototypowej stali konstrukcji.
Obecnie w miejscu Pomnika Czynu Rewolucyjnego stoi o wiele mniejszy pomnik „Wolność, Praca, Godność”.
